Οι σπίλοι στην ουσία αποτελούν αθροίσεις τροποποιημένων κυττάρων, φυσιολογικές εκδηλώσεις του δέρματος, οι οποίες εμφανίζονται είτε στην επιφάνεια της επιδερμίδας ή σε πιο βαθιά στοιβάδα της.
Κάποιοι σπίλοι υπάρχουν ήδη από τη γέννηση (συγγενείς σπίλοι), ενώ κάποιοι άλλοι εμφανίζονται στην πορεία (επίκτητοι σπίλοι), συνήθως μέχρι τα 25 έτη και μεγαλώνουν ταυτόχρονα με το σώμα.
Η έκθεση στον ήλιο φαίνεται να παίζει ένα ρόλο στην ανάπτυξη τους και μπορεί ακόμη να παίζει και ρόλο στην ανάπτυξη των άτυπων ή δυσπλαστικών σπίλων γεγονός που καθιστά αναγκαία την αφαίρεση των σπίλων.
Ο ρόλος της κληρονομικότητας δεν μπορεί να υποτιμηθεί.
Πολλές οικογένειες έχουν έναν τύπο σπίλου γνωστό ως δυσπλαστικό ή άτυπο , ο οποίος φαίνεται να αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης μελανώματος.
Η κλινική εξέταση συστήνεται μια φορά ετησίως σε ανθρώπους με παρουσία σπίλων όπως επίσης και η χαρτογράφηση σπίλων και γενικότερα προτείνεται η αποφυγή έκθεσης στον ήλιο.
Η χειρουργική αφαίρεση σπίλου είναι μία απλή επέμβαση που γίνεται στο ιατρείο και διαρκεί λίγα λεπτά της ώρας με τοπική αναισθησία.
Εξαίρεση σε αυτό αποτελούν οι πολύ μεγάλοι σπίλοι που απαιτούν πιο σύνθετους χειρισμούς και διαρκούν περισσότερο.
Συνήθως χρειάζονται και πλαστική αποκατάσταση μετά την εκτομή.
Εκτός από την αφαίρεση του σπίλου, πραγματοποιείται και αφαίρεση του υγιούς ιστού γύρω από τον σπίλο, ώστε το αποτέλεσμα να είναι ριζικό.
Ο σπίλος που αφαιρείται αποστέλλεται πάντα για ιστολογική εξέταση (βιοψία).
Μετά την χειρουργική εκτομή, η ουλή δεν θα εξαφανιστεί πλήρως, αλλά θα πάρει το χρώμα του δέρματος με αποτέλεσμα να είναι δυσδιάκριτη.